– Edik: Eh, bu chang yutgichning rulini ushlaganimga laʼnat boʻlsin!
– Shurik: Xafa boʻlmang, hechqisi yoʻq.
– Edik: Bu mashinaning birinchi haydovchisi, buyuk va dono Abu Ahmad ibn Bey bejiz aytmagan: „Yodingda tut, Edik…“ Edik (qoʻlini uzatadi)
– Shurik: Sasha (qoʻl siqishadi)
– Edik: „Yodingda tut, Edik, – derdi u, – ichki yonuv dvigatellari oilasining bu nomaqbul zurriyotida uchqun qayerga gʻoyib boʻlishini faqat Allohning oʻzi biladi! Uning karbyuratori abadiy qurib bitsin!“
– Maʼmur. Tugʻilgan yilingiz?
– Shurik. Qirq ikkinchi.
– Maʼmur. Kelishdan maqsad?
– Shurik. Etnografik ekspeditsiya.
– Maʼmur. – Tushunarli. Neft qidiryapsizmi?
– Shurik. Unchalik emas. Folklor izlayapman.
– Maʼmur. – A?
– Shurik. – Men sizda qadimiy ertaklar, afsonalar, tostlarni yozib olaman…
– Tostlar?! Voh! Azizim, sen nihoyatda omadlisan! Men senga yordam beraman…
Sharobsiz qadah – bu kelinsiz nikoh kechasi kabidir.
Bobom shunday derdi: „Uy sotib olishni xohlayman, lekin imkonim yoʻq. Echki sotib olishga imkonim bor, ammo… xohishim yoʻq“. Keling, istaklarimiz doimo imkoniyatlarimizga mos kelishi uchun ichaylik…
Hechqisi yoʻq, hozircha nafas olaman… toza havo olaman. Aks holda hammasi kabinet, kabinet… kabinet…
Bu „[toʻy]“ haqida oʻylash hech kimga erta emas va hech qachon kech ham emas, toʻgʻrimi? Qani, yur, hoziroq joʻnaymiz…
– …va butun gala qishlash uchun janubga uchib ketganda, kichkina, ammo magʻrur bir qushcha: Men toʻgʻri quyoshga uchaman, dedi. U tobora yuqoriga koʻtarila boshladi, biroq tez orada qanotlarini kuydirib, eng chuqur jarlik tubiga qulab tushdi. Keling, qanchalik baland parvoz qilmasin, hech birimiz hech qachon jamoadan ajralib qolmasligimiz uchun ichaylik… Nima boʻldi, azizim?
– Nima, nima gap, azizim?
– (achinib, koʻz yoshlari bilan) Qushchaga… rahmim keldi!
...Va malika gʻazabdan oʻz sochiga osildi, chunki u qopdagi donlarni, dengizdagi tomchilarni va osmondagi yulduzlarni aniq-tiniq sanab chiqqandi. Keling, kibernetika uchun ichaylik! (kabobni uzatib) Sogʻligingiz uchun!
Saroyni ochish sharafi… Biz bu yerda maslahatlashib, Saroyni ochish sharafini goʻzal ayolga, togʻ ayolining yangi qismatini oʻzida mujassam etgan qizga berishga qaror qildik. Tushunayapsizmi, u student, komsomolchi, sportchi, va nihoyat, u shunchaki goʻzal!
Ajoyib hajvchimiz Arkadiy Raykin aytganidek, xotin doʻstdir odamga!..
Bir daqiqa! Bir da-qi-qa! Iltimos, sekinroq, men yozib olyapman...
Ajoyib! Ayollar shaʼniga ichamiz!.. (buqaning shoxidan ushlaydi) Shoxni ber! Shoxni ber, senga aytyapman! Ikkala shoxni ham!!! Bu mening shoxim!
– Militsioner: ...Va Nikoh saroyi tantanali ochilishini buzdi. Keyin ibodatxona xarobalari ustida...
– Shurik: Kechirasiz, ibodatxonani ham men... buzib tashladimmi?
– Militsioner: Yoʻq, bu sizdan ancha oldin, oʻn toʻrtinchi asrda boʻlgan. Keyin ibodatxona xarobalari ustida...
– Saaxov: Bularning barchasi, albatta, toʻgʻri. Hammasi toʻgʻri, ha, toʻgʻri. Bayonnoma toʻgʻri yozilgan, hammasi joyida. Bu bir tomondan shunday, toʻgʻrimi? Ammo tanganing ikkinchi tomoni ham bor. Tartib buzuvchi - bu oddiy buzgʻunchi emas, balki yirik ilmiy xodim, aqliy mehnat kishisi. – Biznikiga mehmon boʻlib kelgan, shundaymi? Bizning ertaklarimizni, afsonalarimizni, qadah soʻzlarimizni toʻplash uchun...
– Militsioner: Qadah soʻzlari?!
– Saaxov: Ha, qadah soʻzlari, ha. Oʻz kuchini toʻgʻri baholay olmagan, shunday emasmi? Biz bu yerda... ishlab chiqarishdagi baxtsiz hodisa bilan shugʻullanyapmiz. (ikkalasi ham kuladi)
– Militsioner. Menda ham ajoyib qadah soʻzi bor!
– Oʻrtoq Shurik, sizda bizning joylarimiz haqida notoʻgʻri tasavvur bor. Hammaga maʼlumki, Kuzbass bu… Kuzbass butunittifoq temirchilik ustaxonasi, shundaymi? Kuban esa butunittifoq don ombori.
– Shunday.
– Kavkaz esa butunittifoq… nima?
– Sogʻlomlashtirish maskani!
– (kuladi) „Sogʻlomlashtirish maskani…“ Yoʻq. Kavkaz ham temirchilik ustaxonasi, ham sogʻlomlashtirish maskani, ham don ombori!
– A.
(mehmonxona maʼmuri paydo boʻladi)
– Azizim! Qayerda yuribsan? Kechasi sen uchun ajoyib qadah soʻzi esimga tushdi! Kechirasiz. Tezroq yuraylik.
– Yoʻq, shoshilmang. Biz Shurik bilan gaplashamiz, siz esa hozircha qadah soʻzingizni uch nusxada yozib, keyin yozma ravishda taqdim eting, xoʻpmi?
– Bajariladi.
― Men qandaydir qadimiy marosimni yozib olishni orzu qilaman, unda qatnashish esa mutlaqo ajoyib boʻlardi.
― E, qayoqda deysiz. Atrofga bir qarang, nima boʻlayotganini koʻryapsizmi? Yoʻq, bizning hududimizda urf-odatlar va marosimlarni endi uchratmaysiz. Balki, togʻlarda toparsiz, tushunasizmi, ammo bizning hududda ilmingiz uchun biror narsa topolmaysiz.
― Togʻlarga chiqamiz.
― Ha, toʻgʻri-da. Bu sizning ishingiz-ku. Siz bu yerga ertaklarni yozib olish uchun kelgansiz, tushunasizmi, biz esa bu yerda ertakni haqiqatga aylantirish uchun ishlaymiz, tushunasizmi? (eshik taqillaydi)
― Ha-ha?
(qoʻlida uchta shisha qoʻyilgan patnos bilan ofitsiant kiradi)
― Men qadah keltirdim!
(Shurik ingradi)
― Ahvolingiz yomonmi?
― Ha...
(maʼmurga) Nima qilyapsan oʻzi, eshityapsanmi?!
― Siz uch nusxada soʻragandingiz-ku? Mm...
― Yashash, sizga aytsam, yaxshi.
― Yaxshi yashash esa undan ham yaxshi!
― Aniq!
Jabroil. Uyalmaysanmi? Yetimchani xafa qilyapsan. Uning togʻa-xolasidan boshqa hech kimi yoʻq-ku. Yigirma beshta. Saaxov. Bu toʻgʻri emas, ha. Bu toʻgʻri emas. Men hurmatli jiyaningizni juda qadrlayman, lekin hamma narsaning chegarasi bor-ku, a? Oʻn sakkizta. Jabroil. Insofing bormi oʻzi! Sen… sen axir echki emas, xotin olyapsan-ku. Student, komsomol aʼzosi, sportchi, goʻzal. Bularning barchasi uchun atigi yigirma beshta qoʻy soʻrayapman. Savdolashish ham kulgili! Saaxov. Siyosatdan yiroq fikrlayapsan, siyosatdan yiroq fikrlayapsan, ont ichaman! Siyosiy vaziyatni tushunmayapsan! Sen hayotni faqat mening shaxsiy mashinam oynasidan koʻrasan, ont ichaman! Yigirma beshta qoʻy, hali tumanimiz davlatga jun va goʻsht topshirish rejasini toʻliq bajarmagan bir paytda! Jabroil. Davlat juni bilan oʻz juningni aralashtirma! Saaxov. (oʻrnidan turib, sekin va xavfli ohangda) Men, oʻrtoq Jabroil, aynan davlat manfaatlarini himoya qilish uchun shu lavozimga qoʻyilganman.
(xotirjam) Hozircha oʻtiring. (stolga oʻtiradi) Xullas, shunday… (jiringlayotgan telefon goʻshagini olib qoʻyadi) Yigirmata qoʻy… Jabroil: Yigirma beshta. Saaxov: Yigirma, yigirma. „Rozenlev“ sovutgichi… Jabroil: Nima? Saaxov: Fincha, zoʻr. Faxriy yorliq. Jabroil: Va bepul yoʻllanma… Saaxov: Sibirga! Jabroil: (jimlikdan soʻng) Mayli, boʻpti. Saaxov: Mayli, boʻpti. (ikkalasi ham norozi, lekin qoʻl berib kelishishadi) Jabroil: Demak, shunday. Kuyov rozi, qarindoshlar ham. Ammo kelin… Saaxov: Ha, biz hali yoshlarimizni yomon tarbiyalayapmiz, juda yomon. Nikohga nisbatan hayratlanarli darajada befarq munosabat. Jabroil: Kelinni kim soʻrardi oʻzi? Boshiga qop kiygizib… gʻiz! Saaxov: Ha, toʻgʻri. Juda toʻgʻri qaror. Faqat shaxsan mening bunga hech qanday aloqam boʻlmaydi. Jabroil: Yoʻq, xavotir olma, buni mutlaqo begona odamlar qilishadi. Saaxov: Ha. Bizning tumandan ham emas. Jabroil: Ha, albatta.
Bu sizga lezginka emas, tvist-ku! Hammasini boshidan koʻrsataman. Oʻng oyogʻingiz uchi bilan papiros qoldigʻini mana bunday bosasiz… Op-op-op-op-op! Ikkinchi papiros qoldigʻini, ikkinchi papiros qoldigʻini chap oyogʻingiz uchi bilan bosasiz… Endi esa ikkala sigaret qoldigʻini birga bosyapsiz. Op-op-op…
– Ular ikkita!
– Bunisi ham dumli!
– Eshak hisobga kirmaydi! Ikkinchisi ortiqcha.
– Guvoh.
– Agar… Kx…
– Faqat qurbonlarsiz!
– Ha, kutish kerak.
– Toʻgʻri. Kutamiz. Tarqat. (kartalarni)
– Siz bildirilgan yuksak ishonchni oqlamadingiz!
– Ishlash qiyin.
– Siz noreal rejalar beryapsiz.
– Bu uning… volyuntarizmi!
– Mening uyimda… haqoratlamang!
– Men nima dedim?
Xoʻsh… Hammasi joyida. Bizga xalaqit beradiganni oʻzi bizga yordam beradi.
Kimning tuflisi? A! Meniki. Rahmat.
Ular umuman ruscha gapirishmaydi. Lekin hamma narsani tushunishadi!
– (qahrli qiyofada) Bahodirlar, goʻzal!
– Nima deyapti?
– Uning aytishicha… „Yoqimli ishtaha!.“ Yeyavering, yeyavering. (Barzangiga tahdid bilan qaraydi.)
– Bambarbiya! Kirgudu!
– Nima dedi?
– Agar siz rad etsangiz, ular sizni… (esnaydi) soʻyishadi. Hazil.
– Hazil!
{{Q|Iqtibos=– Nima yuklayapsiz?
– Kelin oʻgʻirlandi, oʻrtoq starshina.
– Be-e-e!
– He-e, hazilkash! Bu kelindan kabob pishirsang, taklif qilishni unutma! He-e!
– Bu marosim emasdi… Uni haqiqatan ham oʻgʻirlashgan.
– Ha.
– (dahshat bilan soʻraydi) Kim oʻgʻirladi? Ha-ya… Kuyov kim?
– (maʼyus) Bizda baʼzan toʻydagina bilib qolishadi.
– Toʻylar… BOʻLMAYDI!!! Men uni oʻgʻirladim – men uni qaytarib beraman!
- Bu sirli kuyov juda pastkash odam! Ha, aytganday, siz uning kimligini bilmaysiz-a? Ming afsus, ming afsus. Pastkash, pastkash, axloqsiz tip, shunchaki axloqsiz tip!
- Nima uchun militsiyaga? Yoʻq! Prokurorning oldiga! U hammasini tushunadi.
– Tushunarli, delirium tremens.
– A?
– Bezgak.
– Ha, oppoq, issiq, oppoq!
- E, yoʻq, shoshmaslik kerak, shoshmaslik kerak… Bu bizning mehmonimiz. Davolash muhim, jamiyatga toʻlaqonli insonni qaytarish muhim. Shoshilish kerak emas.
- Boring, boring. Biz sizni tuzatamiz. Ichkilikbozlar bizning profilimiz.
– Prokurorni koʻrsam boʻladimi?
– Mumkin. Prokurorimiz qayerda?
– Ilgari Napoleon boʻlgan oltinchi palatada. (Shurik ingrab hushidan ketadi.)
- Senda insof yoʻq! Urf-odatlarimizga tupuryapsan. (BAX!) Nima? (BAX!) Ahmoqlik. Boshqa ilojing yoʻq-ku. (BAX!) Seni qidirishadi, demoqchimisan? Toʻgʻri, qarindoshlarga murojaat qilishadi, qarindosh esa – men. Men aytaman: institutni tashlab, erga tegib ketgan. (BAX!) Senga aytadigan gapim shu… (BAX!) Sen bilan gaplashayotganda gapini boʻlma! (BAX!) Xullas, shunday. Yoki u yerdan oʻrtoq Saaxovning xotini boʻlib chiqasan… (ogohlantiruvchi ishorani payqaydi) Eh, qanaqa kuyov… yoki umuman chiqmaysan!
Shlyapani yech.
– Menga qara… Alam qiladi, ont ichaman, a?.. Alam qiladi-da… Hech narsa qilmadim, toʻgʻrimi? Hozirgina kirdim!
– Hali yosh, injiq…
– Qanday injiq, quloq sol! Bezori! Xullas, shunday… Endi bu uydan faqat ikki yoʻl bilan chiqishim mumkin: yo men uni ZAGSga olib boraman, yo u meni prokurorga olib boradi.
– Keragi yoʻq…
– Oʻzim istamayman, nima qilay?
– Uch kishiga moʻljallaymiz, a?
– Kasal odamlar ustidan kulish gunoh.
– Rostdan ham qochib ketyapmanmi?
– Bu yerdan qochib qutulib boʻlmaydi.
– Buning bitta yoʻli bor.
