Ey oʻgʻil! Dunyoda eng yoqimsiz va eng yomon xislatlardan biri ishlamasdan birovlarning inʼom-ehsoniga tama koʻzini tikib oʻtirishdir. Kasb-uhunar egasi tamadan xolidir. U oʻz hunarining fazilati tufayli oʻz mehnati bilan halol topib, halol yeydi.
Ochkoʻzning boyligidan gʻam-alam va ozor yetadi. U qayerga borsa, shu yerda dod-u faryod koʻtariladi. Taʼmagirning mol-mulkiga yomon koʻz bilan qarama, zero uning boyligidan tish zirqiraydi[5].
Tamagir boʻlmaslik kerak. Kishining boshiga tamadan turli balolar keladi. Sal narsa uchun kishi gʻazablanmasligi kerak, chunki kishi uchun dunyoda gʻazabdan kuchliroq narsa yoʻq. Gʻazab kelgan paytda kishi oʻzining nima qilayotganini oʻzi bilmaydi. Odam kishilarni oʻz feʼliga moslashtirishga urinmasligi kerak. Balki odamlar qanday feʼlda boʻlsa oʻsha feʼlga moslashmoq kerak.