Vatanparvarlik — bu kishilarning ona yurtiga, oʻz oshyoniga muhabbati va sadoqatini ifodalaydigan tushuncha. Vatanparvarlik barcha kishilar, xalq, millatlar uchun umumiy boʻlgan, asrlar davomida sayqallanib kelgan umuminsoniy tuygʻu, maʼnaviy qadriyatlardan biri.
Jonli, faol vatanparvarlik xususan shu bilan ajralib turadiki, u har qanday xalqaro adovatga barham beradi va inson shu tarzdagi vatanparvarlik bilan ruhlangan holda odamlarga foydasi tekkudek boʻlsa, butun insoniyat uchun mehnat qilgisi keladi[1].
Sof vijdonli kishida vatanparvarlik oʻz vatani foydasiga mehnat qilish ishtiyoqidan boshqa narsa boʻlmasligi kerak va bu boshqa biron narsadan emas, balki iloji boricha koʻp va xoʻb ezgu ishlarr qilish istagidan kelib chiqadi[3].
Vatanparvarlikning kuchi uning zamiridagi shaxsiy mehnat qimmati bilan proportsionaldir: daydi va tekinxoʻrlarga vatan tuygʻusi hamisha yot boʻlgan[5].
Vatanparvarlik — nomusli va nazokatli tuygʻudir... Muqaddas soʻzlarni ehtiyot qil, vatanga muhabbat xususida duch kelgan joyda ogʻiz koʻpirtirma. Yaxshisi — uning farovonligi va qudrati yoʻlida indamaygina mehnat qil[3].
Vatanparvarlik tantanavor xitoblardan va umumiy gaplardan iborat emas, balki vatanga qizgʻin muhabbat hissi bilan ortiqcha dabdabalarsiz oʻz fikrini bildirish, faqat ezgulikdan hayratlanmay, balki muqarrar har qayerda, har qanday vatanda ham boʻladigan yozuvlikni jinidan battar yomon koʻrish demakdir[2].
Vatanparvarlik — yolgʻiz oʻz vataniga mehr qoʻyishdan iboratgina emas. Bu juda katta his... Bu — vatan bilan oʻzini bir butun deb bilish, uning yaxshi-yomon kunlarida asqatish demakdir[2].
Vatanparvar — oʻz vatani kamoloti yoʻlida, oʻz xalqiga muhabbati tufayli ezguliklari tugul, jonini ham ayamaydigan insondir, xalqi va vatani ozodligi, farovonligi uchun oʻzini qurbon qiluvchi insondir[2].
Yaqin-yaqinlarda ham vatanparvarlik vatandagi barcha yaxshi narsalarni madh etishdan iborat edi; vatanparvar boʻlmoq uchun endi bu narsalar kifoya qilmaydi. Chunonchi, barcha yaxshi narsalarni madh etishga hali bizda mavjud boʻlgan bemaʼniliklarni ayovsiz fosh qilish va taʼqib etish ham qoʻshilgan[3].
Oʻtaketgan manman, ogʻiz koʻpirtirib maqtanadigan vatanparvarlarga toqat qilolmayman, lekin boqibegʻam skeptiklar, notayin kishilar, odamzod orasidagi tuturiqsiz avboshlash menga gʻarib va xunuk koʻrinishini aytib oʻtgim keladi[5].
Voronsov, Vladimir. Tafakkur gulshani, Sharifa Abdurazzoqova tarjimasi, Toshkent: Gʻafur Gʻulom nomidagi Adabiyot va sanʼat nashriyoti, 1989 — 464-bet. ISBN 5-635-00915-X.
_01.jpg)
