Nodira
Qiyofa
Nodira | |
Vikipediyadagi maqola | |
Vikiombordagi fayllar |
Nodira (taxallusi; ismi Mohlaroyim; 1792-yil, Andijon – 1842-yil, Qoʻqon) – oʻzbek shoirasi, maʼrifatparvari va davlat arbobi. „Komila“ va „Maknuna“ taxalluslari bilan ham sheʼrlar yozgan.
A B D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V X Y Z Oʻ Gʻ Sh Ch Ng |
A
[tahrirlash]- Alarki muddai norasou dundurlar,
Mudom ahli xirad onda zabundirlar[1].
B
[tahrirlash]- Badxohlar hamisha olamda xor boʻlgʻay,
Har kimki boʻlsa dushman xoru zor boʻlgʻay.
Adl aylabon karam qil, shudir xudo rizosi[1].
D
[tahrirlash]- Dono har diyorda azizu mukarramdir,
Nodon aziz boʻlgan diyorga laʼnatlar boʻlsun[1]. - Dunyo chamanining bulbulisen,
Gul shoxida oshyon etib ket[1].
E
[tahrirlash]J
[tahrirlash]- Jahon oʻzboshimchalari maydonda obroʻ qozonolmaydi.
Ittifoqla birikkan barmoqlar qilichning ishini qilar[1].
K
[tahrirlash]M
[tahrirlash]- Maqsad na edi jahona kelding,
Kayfiyatini bayon etib ket[1]. - Moyili zulm etma koʻzing turqini,
Yoʻqsa qilur mardum uyini xarob[1]. - Muhabbatsiz kishi odam emasdur,
Gar odamsen, muhabbat ixtiyor et[1].
O
[tahrirlash]Y
[tahrirlash]- Yor aylasa yeri birla iftor,
Yoʻq roʻzada mundin oʻzga davlat[1]. - Yorning vasli emas ozorsiz,
Gulshan ichra gul topilmas xorsiz.
Tan buzuldi emdi rohat qolmadi,
Soya paydo boʻlmagʻay devorsiz[1].
Oʻ
[tahrirlash]Sh
[tahrirlash]- Shoh uldurki, raiyatga tarahhum qilsa,
Yoʻq esa qoidai amnu amon barcha abas[1].