Sabr (arabcha: — chidam, bardosh, iroda, qatiyat) — 1) Biror holat yoki hodisani bardosh bilan kutish, qanoat qilish; oʻzini tiyish; 2) Gʻam-kulfat, azob-musibatlarga chidash, toqat qilish, bardosh berish.
„Axloq“ kitobida keltirilishicha, har kim hodisalar yomgʻiri ostida oʻzini sabr qalqoni bilan himoya etsa, maqsad oʻqi tezdagina murod nishoniga borib tegadi. Chunki sabr shodlik kalitidir. Bu kalitsiz hech qanday maqsad eshigi ochilmaydi[2].
Azizim, barcha ishda ham shoshqaloqlik qilmaginki, shoshqaloqlikning zararlari nihoyasiz va sabr qilishning manfaati chegarasizdir. Chunonchi aytadilar: Maqsad xazinasin kaliti sabr![2]
Bir hakimdan: „Koʻrkam xulqli kishi kim?“ deb soʻradilar. U esa: „Yomon xulqiga sabr qilgan kishi!“ deb javob berdi. Bayt: Oliy himmat bilan pokiza koʻngil, Kishini yetkazar baxtu kamolga. Har kimning dilida boʻlsa badfeʼllik, Umrini sovurar bir kun shamolga![4]