Yolgʻonchi kishining oʻlikdan farqi yoʻq. Chunki tirik kishining fazilati uning nutqidadir. Tirik kishi yolgʻon soʻzlayvergani uchun, uning soʻzlariga hech kim quloq solmay qoʻygach, uning endi oʻlikdan farqi yoʻq.
Yolgʻonchilik barcha gunohlarning boshidir. Yolgʻonchi oʻz orzusiga yetishish uchun yolgʻondan iborat soʻzlarni toʻqiydi, uni rost deb isbotlash uchun qasamlar ichadi. Qasam bilan yolgʻonni yopmoqchi boʻladi. Biror kishi uning yolgʻonchiligini oshkor qilsa uni oʻziga dushman hisoblaydi. Natijada ikki orada adovat va jang sodir boʻladi. Bu jang esa koʻp kishilarga zarar keltiradi[5]. — „Favoqih al-julaso“ asaridan