Gʻiybat

Wikipedia

Vikipediyada tegishli maqola bor:

Gʻiybat

Vikilugʻatda

Vikilugʻatda gʻiybat nomli sahifa mavjud.

Gʻiybat (arabcha: الغيبة‎‎) – islomda taʼriflangan salbiy atama. Odatda Islomda katta gunoh sanalib, Qurʼonda oʻlgan birodarning goʻshtini yeyish kabi jirkanch ish bilan qiyoslanadi.

D

	Donolar aytadilar: — Biror kishi oldingga kelib, birov haqida gʻiybat gaplarni gapirsa, unday odamning gaplariga ishonma, chunki u seni ham birovga yomonlab, ustingdan gʻiybat qilishi mumkin!^[1] [„Favoqih al-julaso“ asaridan]
	— Qayum Nosiriy

U

	Uch narsa majlisda boʻlsa, rahmat ketadi: birinchisi — dunyoni zikr qilish, ikkinchisi — kulgu, uchinchisi — odamlarni gʻiybat qilish
	— Hotam Zohid^[2]

Y

	Yaxshi odamning gʻiybatchilari koʻp boʻladi: Jahonda bir qiziq qoida yurar, Bol tutgan har gulga ari nish urar... Yana xazinalar boʻlmas ilonsiz, Gullar esa boʻlmas tikonsiz.
	— Otalar soʻzi^[3]

Gʻ

	Gʻiybatni tashlashim menga dunyo va u yaralganidan toki yoʻq boʻlgunicha uchragan narsalar meniki boʻlishidan yaxshiroqdir
	— Vahb Makkiy^[2]

	Gʻiybat qabih feʼllardan biridir. Gʼiybat oz boʻlsa-da, keltiradigan zarari dengiz kabi bepoyon. Biror kishining orqasidan gapirish, aybini topish, yomonlash, bola-chaqasi, xotini, xulqi, boyligi haqida bemaza gaplarni gapirishning barchasi gʻiybat hisoblanadi
	— Xayoliddin al-Hasaniy^[2]

Manbalar

↑ Xomidiy & Hasaniy 1997, s. 188.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Ahmad Muhammad. Sharq haqni topdi..., (Sharq donishmandlari va allomalarining sara hikmatlari), Toshkent: „Sharq“ nashriyoti, 2006 — 124-bet.
↑ Xomidiy & Hasaniy 1997, s. 187.

[FOOTNOTEXomidiyHasaniy1997188-1] Xomidiy & Hasaniy 1997, s. 188.

[Ahmad_Muhammad-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Ahmad Muhammad. Sharq haqni topdi..., (Sharq donishmandlari va allomalarining sara hikmatlari), Toshkent: „Sharq“ nashriyoti, 2006 — 124-bet.

[FOOTNOTEXomidiyHasaniy1997187-3] Xomidiy & Hasaniy 1997, s. 187.

[1]

[2]

[3]