Oʻlim (boshqa nomlari: vafot, qazo, ajal) — tirik organizm faoliyatini tutib turuvchi barcha biologik funksiyalarning toʻxtatishidir. Oʻlimga olib keluvchi fenomenlar sirasiga keksayish, yirtqichlik, ochlik, kasallik, xudkushlik, qotillik, baxtsiz hodisa, jarohat kabilar kiradi.
Kimki oʻlimni koʻp eslasa, uch narsada ulugʻ boʻladi: tavbani tez qilishda, rizqigaqanoat qilishda, ibodatda gʻayratli boʻlishda. Endi kimki oʻlimni esdan chiqarsa, uch narsada orqada qoladi: tavbasini orqaga suradi, kun koʻrishga yetarli narsaga rozi boʻlmaydi, ibodatlarida yalqovlik qiladi[4][5][6].
— Hakim Homid Lifofiy
Kishi uchun nogahoniy oʻlim ikki narsadan keladi: ortiqcha boylik uchun intilishdan va bemaʼni soʻzlarni koʻp gapirishdan.
Koʻpchilik yoqtirmaydigan oʻlim va kambagʻallik qanday ajoyib narsalardir! Allohga qasamki, boylik ham, faqirlik ham bir neʼmatdir. Qaysisi bilan imtihon qilinsam ham, xotirjamman. Boy boʻlgan kezlar muhtojlarga yordam qilish, faqirlikda esa sabr etish fazilati bor[8].
Odamlar kambagʻallikni yomon koʻradilar, men yaxshi koʻraman. Ular oʻlimni yomon koʻradilar, men yaxshi koʻraman. Faqirlikni Rabbimga tavozeʼli va oʻlimni Rabbimga mushtoq boʻlganim uchun yaxshi koʻraman[5].
Qora tuproq qaʼridan tortib, to Zuhal choʻqqisigacha boʻlgan dunyoning hamma mushkul masalalarini hal qildim. Men har qanday makr va hiyla tuzogʻidan qutilib chiqa oldim-u, ammo oʻlim tugunini yecha olmadim[11].
Oʻlimdan qoʻrqqanning koʻnglida shak bordir. Moʻmin kishi oʻlimdan qoʻrqmagay. Chunki oʻlim Haq taologa yetishtiruvchidirki, moʻmin undan qochmasligi lozim[1].
Voronsov, Vladimir. Tafakkur gulshani, Sharifa Abdurazzoqova tarjimasi, Toshkent: Gʻafur Gʻulom nomidagi Adabiyot va sanʼat nashriyoti, 1989 — 464-bet. ISBN 5-635-00915-X.