Muhammad Nurulloh Saydo Jazariy
| Muhammad Nurulloh Saydo Jazariy |
Muhammad Nurulloh Saydo Jazariy (turkcha: „Muhammed Nurullah El Cezeri“)(1953-1987) – turkiyalik Naqshbandiya tariqati ustozlaridan.
| A B D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V X Y Z Oʻ Gʻ Sh Ch Ng |
Iqtiboslar
[tahrirlash]B
[tahrirlash]- Bilib qo‘yki, sen o‘z dunyongda amaling urug‘larini ekmoqdasan. Dunyong — sening dalang. Oʻlim oni — yig‘im-terim zamoning, oxirat esa xirmoningdir. Nima ekkan bo‘lsang, o‘sha narsani yig‘ib-terib olasan, xolos[1].
- Binoni me’morsiz, amrni amr qiluvchisiz, tadbirni chora-tadbir oluvchisiz, dasturni tuzuvchisiz, mahkamani hokimsiz, san’atni san’atkorsiz, ishni bajaruvchisiz tasavvur qilish mumkin bo‘lmaganidek, aqllarni hayratlantirgan bu koinot ham o‘z Yaratuvchisiga egadir[1].
D
[tahrirlash]- Dunyoning ichiga kir, sayr qil, ammo ehtiyot bo‘l — dunyo sening ichingga kirmasin![1]
E
[tahrirlash]- Ey voh! Eng shafqatsiz zarba o‘zimga o‘zimdan kelganini his etdim. Lekin juda kech[1].
H
[tahrirlash]- Haqiqatan insonning yaratilishidagi asl g‘oya uning oʻz Yaratuvchisiga chiroyli bandalik qilmogʻidir[1].
- Haromga qarashlik orzusi ruhni qoraytiradi. Qop-qora, sim-siyoh bo‘lib balchiqqa bulg‘angan ruhdan qalbga faqat zahar tomchilaydi[1].
I
[tahrirlash]- Inson nafsi yomon sifatlarga ega bo‘lsa, undan qutulmagunicha his olamidagi ma’nolarni, moddaning ortidagi aql va xayol chegaralarini mushohada qilolmaydi[1].
- Islom dinining jaholatdan kattaroq va qoʻrqinchliroq dushmani yoʻqdir[1].
K
[tahrirlash]- Kuchlining nayzasi kuchsiz otgan nayzaga nisbatan ko‘proq nishonga tegishi mumkin bo‘lganidek, manmanlik va riyo shubhasidan xoli so‘zlar ham qalblarga ko‘proq ta’sir qiladi[1].
- Ko‘z haromga qaraganida vijdonni, qalbni g‘am-alamlar, buzuq zaharli fikrlar, xaroblik va razolat qoplaydi. Shahvoniy kuchlar harakatga kelgudek bo‘lsa, odam o‘zi bilmagan va sezmagan holda halokatga, razolatga va buzuq o‘y-fikrlar girdobiga tushib qoladi[1].
- Ko‘zni ayollarga tikishdan, ularning suratlarini tomosha qilishdan tiymoq kerak. Aqlning so‘nishiga, hayo pardasining yirtilishiga va eng muhimi, ibodatning „mazasi“ yo‘qolishiga asosiy sabab ana shudir[1].
Q
[tahrirlash]- Qalb gʻaybga va maʼnaviy olamga, aql esa zohirga va moddiy olamga ochilgan darchadir. U holda birinchini ikkinchi bilan izlash – ahmoqlik, ikkinchini birinchi bilan izlash esa g‘aflat va nodonlikdir[1].
- Quyosh oʻsimliklarni harakatga keltirganidek, zikr ham ruhiy unsurlarni harakatga keltiradi[1].
Gʻ
[tahrirlash]- Gʻaflatda qolgan iymon oʻz egasiga hech bir kuch va ozuqa bera olmaydi. U bir xayol sifatida kelib ketgan tushdagi ovqatga oʻxshaydi. Demak, g‘aflat uyqusidan uygʻonmoq lozim[1].